A l'amour profonde, puis un nuit d'hiver, plus rien semble claire. De woorden die mijn geliefde Clélis mij toestuurde in de brief na onze eerste ontmoeting schoten door mijn hoofd. Zij blijven eeuwig toepasselijk. Hoe ik ongemerkt ben weggeraakt van die noodlottige avond bij de rivier met Belle du jour is nog steeds een raadsel. Het hele dorp is op zoek naar de kille moordenaar die het frele meisje zo brutaal vermoord heeft. Haar vader, de dorpsherbergier heeft op mijn schouder zitten uithuilen, en ik heb hem met troostende woorden opgevangen en mijn afschuw over het gebeurde betuigd.
Nooit heb ik beseft dat mijn macht en aanzien als procureur zo groot is dat ik boven elke vorm van verdenking sta. Macht is een onverzadigbare verslaving, men wordt gezien en gehoord, op het moment dat je van dit alles geproefd hebt is er geen weg terug, je wil meer macht, meer aanzien in die onverbiddelijke strijd naar meer, dan maak je enkele vrienden maar vooral veel vijanden.
De meeste ruzies ontstaan door jaloezie en afgunst, vele oorlogen vinden hier hun oorsprong, samen met hebberigheid.
Geen enkel van deze emoties heeft een belang gespeeld in mijn leven, enkel de liefde voor mijn overleden vrouw is doorslaggevend geweest op de verdere loop van mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten